Klaudia Bardon, 19-letnia uczennica Östrabo Yrkes w Uddevalli w Szwecji, korzystając z pobytu w Polsce, spotkała się z uczestnikami HP 1-23 w Polkowicach, by wymienić doświadczenia uczniowskie.

Szkołę podstawową i gimnazjum Klaudia ukończyła w Polsce. Potem z mamą wyjechała do Szwecji. Najpierw została uczennicą szkoły językowej. Opanowała i zdała egzamin z języka szwedzkiego i zdecydowała - jak większość szwedzkiej młodzieży - że dalej będzie się uczyć.

Podczas spotkania, które odbyło się 31 października 2013 roku, młodzież z Zespołu Szkół im. Narodów Zjednoczonej Europy z wielkim zainteresowaniem słuchała informacji o Szwecji i szwedzkich kolegach.

Oto garść ciekawostek:
· Powyżej 16. roku życia nie ma obowiązku chodzenia do szkoły.
· Klasy są mniej liczne niż w Polsce.
· Niemalże wszyscy uczniowie decydują się na dalszą naukę.
· Każdego miesiąca szkoła wypłaca uczniom „stypendium” za udział w zajęciach, stąd w Szwecji nie ma wagarów.
· Nie ma dzwonków – lekcje nie są 45-minutowe, mogą trwać dłużej, wtedy dłuższe są przerwy.
· W szkole znajduję się „matsal”, czyli stołówka, gdzie wszyscy uczniowie wybierają z urozmaiconego menu darmowy obiad.
· Dojazdy do szkół są bezpłatne.
· Każdy uczeń na czas nauki ma swojego laptopa.
· Wycieczki i wyjścia szkolne nie obciążają kieszeni rodziców, są bezpłatne.
· Króluje internetowy dziennik.
· Nie ma niekończących się sprawdzianów i stopni. Oceny są punktowane w skali: A, B, C, D, E. F wystawia się rzadziej.
· Promocję do wyższej klasy otrzymuje się po napisaniu egzaminu końcoworocznego.
· Uczniowie mający kłopoty w nauce z jakiegoś przedmiotu uczęszczają na dodatkowe, indywidualne zajęcia (w tym samym czasie, gdy w szkole przebywa reszta klasy).
· Profilowana szkoła średnia trwa 3 lata. Praktyki odbywają się w szkołach. Klaudia, przyszła stylistka, na zajęcia praktyczne nie przynosi nożyczek, kosmetyków, ubrań, itd. – otrzymuje to w szkole za darmo.
· Nie ma zadań domowych.

Na zakończenie uczestnicy obecni na spotkaniu wymienili się adresami profilów społecznościowych, dzięki którym odległości stają się mniejsze. Dopełnieniem tego wydarzenia była wspólna sesja fotograficzna.

Obecni na zajęciach uczniowie stwierdzili, że chętnie uczyliby się w Szwecji. Ich zapały ostudziła jednak Klaudia. Po skończeniu szkoły chce bowiem wrócić do Polski i tu otworzyć swą pracownię. Ona już wie, co to znaczy tęsknota za Ojczyzną.

Życzymy naszej młodzieży, aby nostalgię znała tylko z literatury.

A czy spełni się marzenie o takiej nowoczesnej polskiej szkole? Pożyjemy, zobaczymy…

PS Hälsningar fran polska gymnasiet i Polkowice för min grupp i Östrabo Yrkes och för min lärare - Mira. (Pozdrowienia od uczniów z Polkowic dla mojej klasy w Östrabo Yrkes i dla wychowawczyni - Miry.)

Opracowała: Maria Bardon
Zdjęcia: Klaudia Bardon - https://www.facebook.com/hantverksprogrammetuddevalla?fref=ts